بسیاری از نارسایی های سازمانها ناشی از کند شدن عملیات یا همان فرآیندها نسبت به برنامه ی زمانبندی شده طبق روال است .
زمان ، معلولِ حرکت است و اگر حرکتی نسبت به حرکت کل سازمان متوقف شود زمان نتیجه گیری کند میشود و گاهی به نتیجه هم نمیرسد یعنی توقف کامل.
برای جبران و بهبود این وضعیت یعنی تاخیر ناخواسته چه باید کرد ؟
در میان مشاوران کسب و کار عالی بسیاری به دنبال حذف تاخیرسازها هستند و بهبود سیستم .
در حالی که اقدام شایسته تر که خود به خود تاخیر ها را هم حذف میکند شتابدهی به فرآیندها هست.
یعنی همانطور که در حذف پیچیدگی ها تا هرجا که میشود سادگی سیستمی ایجاد میکنیم یا در بکارگیری اصول مودا ، اتلاف ها را حذف میکنیم ، در شتابدهی سازمانی تا حداکثر توان و امکانات سرعت فرآیندهای صددرصد موثر شده و تصحیح شده را افزایش میدهیم .
این افزایش سرعت یا شتابدهی جدای از بهبود مستمر یا کایزن و باقی مسایل است .
این اقدامی است که مرتبا در پاسخ به سوال ذیل نو به نو اجرا میشود :
آیا از این هم سریعتر میشود ؟
شما ابتدا سیستم را از لحاظ فرآیندی بی اتلاف و ساده سازی میکنید (رفع پیچیدگی ها ) سپس شتابدهی را آغاز میکنید .
این شتابدهی نیازمند صرف توان و انرژی سازمانی است .
توان سازمانی را صرف افزایش سرعت فرآیندهای اصلی و موثر تصحیح شده و مطمئن شده میکنیم.
بعبارتی توانایی ها و توان ها را متمرکز بر شتابدهی میکنیم .
شتابدهی همان کاری است که مورچه ها و زنبورها بعد از تعیین مبداء غذا و تعیین کوتاه ترین مسیر انتقال غذا به کندو آن را شروع میکنند . یعنی توان گروهی را صرف افزایش سرعت انتقال میکنند که میبینیم لحظه به لحظه مسیرها و روش های انتقال غذا را به نفع افزایش سرعت تغییر میدهند.
لازم به ذکر است که چابک سازی یا Agile افزایش سرعت سازمان در پاسخگویی به درخواستهای پایان پذیر یا پروژه های پایان دار است ولی شتابدهی که اینجا بحث آن به میان آمده است افزایش سرعت آن به آن فرآیندهای میانی تکرار پذیر است و به نوعی بهبود مستمر سرعت انجام کار در هر بخش از سازمان است .
این نظریه به وسیله ی برداشت از روایت درخشان ذیل از امام باقر علیه السلام تقدیم شد:
تا آنجا که در توانت هست در کار خوبِ نتیجه بخش شتاب کن
عجّل بالخیر ما اسطعت
الکافی 8/274/3
درباره این سایت